عرضه پول

عرضه پول آمریکا شامل پول (اسکناس ها و مسکوکات منتشر شده توسط سیستم فدرال رزرو و خزانه داری آمریکا) و دیگر انواع سپرده هایی است که توسط عموم مردم در بانک های تجاری و سایر موسسات سپرده گذاری از قبیل اتحادیه های اعتباری نگهداری می شود.

در ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ مقدار عرضه پول آمریکا، که به صورت مجموع اسکناس و مسکوک و سپرده های حساب دیداری اندازه گیری می شود، برابر با ۱۳۳۳ میلیارد دلار بود. اگر برخی از انواع سپرده های پس انداز را نیز در این رابطه بگنجانیم، مقدار عرضه پول در آن زمان به ۶۲۷۵ میلیارد دلار می رسید. در همان سال، حتی در یک رابطه گسترده تر عرضه پول به ۹۲۷۵ میلیارد نیز بالغ می شد.

این روابط و معیارها به سه تعریف که فدرال رزرو در رابطه با پول مورد استفاده قرار می دهد، ارتباط دارند .
این سه تعریف عبارتند از :

• m1 که معیاری محدود از کارکرد پول به عنوان ابزاری برای برقراری مبادله است،
• m2 که معیاری گسترده تر است و کارکرد پول به عنوان وسیله ای برای ذخیره ارزش را نیز در خود دارد و
• m3 که معیاری است که از m2 هم گسترده تر بوده و مواردی که بسیاری از افراد به عنوان جایگزین های نزدیکی برای پول به حساب می آورند را نیز تحت پوشش خود قرار می دهد.

طی سال ها تعریف پول تغییر کرده است. طی قرن های متمادی کالاهای فیزیکی و بیشتر از همه، نقره یا طلا نقش پول را ایفا می کرده اند. بعدا زمانی که پول های کاغذی و سپرده های دارای رسید به وجود آمد، امکان تبدیل آنها به پول کالایی وجود داشت. لغو قابلیت تبدیل پول به کالا از ۱۵ آگوست ۱۹۷۱ که ریچارد نیکسون، رییس جمهور وقت آمریکا تبدیل دلار این کشور به طلا با نرخ ۳۵ دلار برای هر اونس را متوقف ساخت، باعث شده است که پول آمریکا و سایر کشورها به پول فاقد پشتوانه (پولی که مقامات پولی کشورها می توانند بدون قیود و محدودیت های قانونی منتشر کنند) تبدیل گردد.